Maria Konopnicka

Maria Konopnicka, przyszła na świat 23 maja 1842 r. w Suwałkach. Była polska poetką, uznaną nowelistką, krytykiem literackim i tłumaczką. Reprezentowała nurt pisarstwa zwany realizmem. Dorastała w Kaliszu. Ojciec posłał ją później na znakomitą pensję, mianowicie do sióstr Sakramentek w Warszawie. Tam też nawiązała się znajomość Marii z Elizą Orzeszkową. Dwudziestoletnia Maria wyszła za mąż. Wybrankiem był Jarosław Konopnicki. Wkrótce oboje przenieśli się do Bronowa. Jakkolwiek mowa w biografiach o sielance małżeńskiej, to miały tam miejsce kłopoty finansowe oraz kłótnie. Stąd wzięło się jej rozczarowanie. Doczekała się z związku ósemki dzieci. Po dziesięciu latach przyszedł koniec małżeństwa – Maria zdecydowała się porzucić męża. Przeprowadziła się do małego dwupokojowego mieszkania. W takim zaciszu zaczęła udzielać korepetycji oraz pisać to, z czym nosiła się już od dłuższego czasu. Zaangażowała się społecznie. Była aktywnym obrońcą praw kobiet. Gdy jej dzieci podrosły, Maria rozpoczęła podróże po całej Europie. W latach 80. Konopnicka pracowała w redakcji pisma dla kobiet „Świt”. Zmarła 8 października 1910 r. w Lwowie. Do jej najsłynniejszych utworów zalicza się dziś na przykład zbiory nowel „Dym”, „Mendel Gdański”, czy też „Nasza szkapa”. Pisała również utwory dla dzieci, wśród których nie sposób nie wymienić „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, „Na jagody”, „Stefek Burczymucha” albo „Zimowy poranek”. Namo šiltinimas www.witas.lt